Xylella Fastidiosa(Zeytin Bakteriyel Yanıklığı)
Zeytin Vebası, Leprası olarak bilinen Zeytin bakteriyel yanıklığı ilk olarak 1982’de ABD’deki zeytin bağlarında görüldü. Hastalık, sokucu ve emici böcekler yoluyla bitkilere geçiyor ve bitkinin büyümesini engelliyor. Bitkinin yaprakları beyazlıyor, meyveleri tükeniyor ve sonunda ağaç tamamen ölüyor.
Bu hastalığın yaygınlaşmasında önemli bir rol üstlenen Çayır Köpük Böceği (Philaenus spumarius) bu hastalığın en önemli vektörü.
Bu bakteri dünyada en tehlikeli bitki patojenlerinden biri olarak kabul ediliyor.
İtalya ve İspanya’da Dünya’nın en güzel zeytin bahçelerinin tamamını yok ederek geniş çaplı sorunlara sebep olmaya başladı.
Geçen yıl bir milyon zeytin ağacının hastalık nedeniyle öldüğü İtalya‘da, gelecek 50 yıl içinde yaşanacak ekonomik kaybın yaklaşık 4 milyar avro’yu bulabileceği öngörülüyor.
Hastalığa yol açan, Xylella Fastidiosa bakterisi, ilk olarak 2013 yılında İtalya‘da görülmüştü. Böcekler yoluyla bitkilere geçen ve bitkinin büyümesini engelleyen bakteri, yaprakları beyazlatıyor, meyveleri tüketiyor ve sonunda ağacın tamamen ölümüne yol açıyor.
Hastalığın Türkiye’ye ulaşması, Akdeniz ülkelerinin tamamına yayılması an meselesi. Fakat ağaçların imhası, dayanıklı çeşitlerinin kullanılmaya başlanması yayılımı arttırıcı rolü olan böceklerin popülasyonun azaltılması gibi önlemlerle ciddi bir sorun olmaktan yakında zamanda çıkmak üzere.
Ülkemiz bu konuda zeytin ağacı fidanının bir süre ithal edilmesini engelleyerek hastalığın bir nebze önüne bu şekilde geçmiş olacaktır.
Dikim Sıklığı
Ülkemiz ile Avrupa ülkelerini karşılaştırdığımızda özellikle dikim sıklığının önemi burada karşımıza çıkıyor. Ekonomik olarak 15-20 yıllık süreçte 2 ila 2.5 metre aralıklarla oluşturulan ve yüksek girdiler ile maksimum oranda zeytin üretiminin yapıldığı Avrupa ülkeleri dikim mesafelerinin yakın olması sebebiyle hastalıktan ciddi oranda olumsuz etkilenmekte.
Ülkemizde ise bu durum Avrupa ülkelerinden farklı. Ağaçlar arasındaki dikim mesafeleri söz konusu olunca, çoğunlukla 6 X 6 metre olan dikim mesafesi kullanılıyor. Bu, kare dikim sistemidir ve hektar başına 277 ağaçla sonuçlanır. Toprak çok verimli ise, zeytin ağaçları yoğun dikim mesafelerinde dikilirler ve bu yoğun dikim ağaçların karşılıklı gölgelenmelerine hatta hastalıkların kolayca taşınmasına neden olur.
Hastalıkların yayılmasında ciddi bir faktör olan ekim dikim sıklığı bu anlamda dikkat edilmesi gereken en önemli hususlardan.
Tarım Kütüphanem 
Yorum bırakın